Büyüdük Şiiri - Ümit Ünal

Bir anlamsızlaştırma yarışındayız insana dair herşeyi..
Varlık sahamı işgal et diye başladığımız her sevda sözünün ardından..
Ağır ve açık seçik küfürler ediyoruz..
Yokluğun ne demek olduğunu biliyoruz sevgili..
Küfürü sokak aralarındaki mahalle kavgalarından öğrendik aslına bakarsan.
Bayat ekmek üzerine ettiğimiz yeminleri olan çocuklardık biz..
Islatıp serçelere ikram ettiğimiz bayat ekmekler üzerine..
Yaşımızdan daha olgun konuşur..
Seksek atlayan kızları izlerdik.. abilerine yakalanma telaşı ile..
Sessizdik.. çok konuşurduk içimizden..
Teknolojiye yenik düşmeyen sevdalarımız vardı..
Kareli defteleri daha çok severdik mesela..
Yazımız düz görünsün diye kopya çekerdik..
Sonra.. kan kardeştik.. abiydik.. komşuyduk..
Öyle sanal pencerelerden 'virgül gibi eğilmedik' nağraları atmak yerine..
İnsanım.. insanın yaşayacağı herşeye razıyım tevekkülündeydik..
Sessizdik..Yazardık..
Cebrail'le indirtilene inanır..
Korkardık.. ağlardık..

Sonra büyüdük..

08.06.2017 / istanbul / 00:38