Büyüdük(2) Şiiri - Serap Tepedelen

En umarsız gecelerin kısır döngülerinde
Yüreğimize kilit vurmuşken,
Acılarımızı paylaşmışken aşlarımızla,
Bileklerimizde kelepçe,
Özgürlük türküsünü mırıldandık.

Ezilmişlerin dünyasına isyan ederken
Susmadık,
Vargücümüzle bağırdık.
Karanlığa inat,
Geriliğe inat,
Ellerimizde ak bir güvercin
Göğün maviliğinde uçurduk.

Önce ekmeğimizi aldılar elimizden,
Sonra umutlarımızı...
Düşlerimizi en tatlı yerinden böldüler kara bıçaklarla
İmgelerimizi bile kirlettiler,
Aldırmadık.
Aydınlık isteyen yüreğimizi susturdular,
Güzel olan ne varsa silip süpürdüler.
Parça parça edilirken yüreğimiz
Her bir parçası atılmışken bir köşeye
Ağlamamızı beklediler
Yalvarıp yakarmamızı
Yenilmedik.

Bire iki,ikiye üç,üçe dört
Birleştik,kenetlendik.
Bizler,sevda yüklü çocuklar
Onurlu ve dimdik
İnadına,daha bir hırsla
Yürüdük...Yürüdük...

(1997,Bursa)