Büyüdük. Şiiri - Mahsum Güneş Kan

Büyüdük
Azaldı meraklarımız
Gülüşlerimiz.
Yarınlara sakladığımız umutlarımız oldu
Büyüdük…
Zaman dedikleri şey bu olsa gerek,
Geçmeyecek
Bitmeyecek gibi harcanan bir aldatmaca.
Büyüdük
Adına “Acı” deyip sakladıklarımız
Şimdi yüzümüzde tebessüm oluveriyor…
Kaybedilen zaman,
gözümüzde büyüdükçe büyüyor
Büyüdük
Evet…!
Ve artık yalandan tüm sevdalarımız
Delice çarpmıyor kalbimiz
Dizlerimiz titremiyor sevdiklerimizi görünce…
Bulutlar akıl almaz şekiller kazanmıyor
gözlerimize değince.
…
Küçükken gökyüzünü deniz sanırdım
Yağmurlar denizindi.
Tüm yağmurlar üstüme yağsın isterdim…
Çocuk kalbim delice sevinirdi.
Şimdi ise her yağmur damlasından kaçıyorum
Büyüdüm ve sinüzitli baharlar yaşıyorum.
Çocukken çok sevdiğim
Kızıl bahçıvan elbisem vardı.
Kim bilir nerde şimdi?
…
Hangi sobada kül oldu şimdi
Saklamaya korktuğum aşk mektupları?
Ya gökkuşağı legalarım
Nasıl sevindirdim onları…
Büyüdük
Ve anladım ki çok gereksiz bir istekmiş
BÜYÜMEK…

21.09.2010