Mutluyduk bir zamanlar…
Çünkü çocuktuk.
Gülünce gözlerimizin içi gülerdi…
Ele-avuca sığmaz,
Bir yerlerde durmaz,
Bir dakika oturmazdık…
Koşardık, taşardık…
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Tebrikler. Başarılarınızın devamıonı diliyorum.
saygılar.
10++ antoloji..
Mükemmel.. Osmanlı'da aile yapısının sağlamlığı, çocukların nasıl olur da çok sağlam karakterli ve kamil yetiştiği sorgulanırken şu gözlemlenmiş ve o zamanlar toplumda kötü örneklerin hiç sayılacak kadar az olduğu görülmüştür. Dolayısıyla insanlar da daha bebeklikten doğru ve güzel kodlanıyordu. Şimdi kötü örnekler ön planda ve sayıca o kadar fazla ki, çocuklarımızın düzgün ve münevver olmasını istemek hakkına bile sahip değiliz. Kaldi ki bizler böyle değiliz. Kutlarım. mesajı harikaydı. tam puanımla listemde....
oysa büyümeğe ne kadar özenirdik...
yanılmışız değil mi şair?
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta