Büyüdüğüme sevinmedin Şiiri - Oktay Avcu

Beni bu günlere mi büyüttün
Saklısı gizlisi yoktu senden kaderim
Biliyordum
Yüzümdeki kıllar diken diken
Yanaklarına batıyor, öpemiyorum sevdiğimi
Sakallarım oldu upuzun
Bıyıklarım ağız dolusu
Bir çuval eder
Siz ne zaman görmüştünüz beni en son
Ne zaman unutturmuşlardı beni size
Hatırlıyorum
Sevgilim, senle okulun arka bahçesinde buluşmuştuk
Saatlerce sustuk konuşmadık
Sessizce oturduk asırlarca
Bir şeyler batmadı gözümüze
Bir şey görmüyorduk da
Vedalaşmadan, öpüşmeden yollarımız ayrıldı
O zaman lisedeydim
Ne jilet vurdum yüzüme
Ne de berberin usturası kesti sivilcelerimi
Bir damla kan aktı dudaklarımdan öptüğünde
Sana gelince anne
Arada bir de olsa görüştük
Senden saklayamadılar beni
Sana unutturmadılar
Ama şu da var ki büyüdüğüme sevinmedin
Üzüldün büsbütün
Duyuyorum kuşlardan hastaymışın
Ayakların romatizmaya tutulmuş, kalbinde rahatsızmış
Ağrın ağıtın dinmezmiş
Üzülme bana, sevinmeni isterim
Biz kazandık, istemek hakkım
Kaybeden başkaları olsun
Hak ver bana anne