Kimsenin olmadığı bir odadaydım,
Sadece ben nefes alıyordum ama;
Yalnız değildim,
Hayattaki en güzel en sadık
Ve en büyük büyücüyle beraberdim
Büyücü; dilsizdi konuşamıyordu;
Hatta nefes bile alamıyordu
Ama dünyanın en marifetli büyücüsüydü;
Kullanmasını bilene,
Sadece beyaz bir kağıt parçasıyla dünyalar yarattık
Baharın, kışın, sonbaharın güzelliğini sonsuzlaştırdık
Rengarenk çiçekleri, kırmızı gülleri, menekşeleri, sarmaşıkları;
Elma ağaçlarını doğanın sonsuz güzelliğini anlattık.
Sonsuzluğa giden yolda mutluluk dağıttık beraber.
Kefen giyinmiş olan hayalleri ümitle canlandırdık
Cahillikle kelepçelenmiş insanları aydınlattık
HAVLİYE ECER
14.08.2007/SALI
Kayıt Tarihi : 15.3.2008 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!