Büyücü Şiiri - Zübeyir Şaşmaz

Büyücülere inanmıyorum biliyor musun.
Her türlü, hurafelik inanca, savaş açtım.
Bilsen kimlerle, nerede, nasıl dalaştım.
Onlar benle, ben onlarla, nasıl uğraştım.

Ama senin gibi biriyle hiç karşılaşmadım.
Seninki büyü değil de nedir anlayamadım.
Benim nasıl, gülmekten, yanaklarımı ağırttın.
Hayalinle bile mutluluğun en güzelini yaşattın.

Her gece kulağımda rodrigo, gözümde sen vardın.
Sana bir şey yazmadıysam, o geceyi yok saydım.
Ahh, Senin için nasıl yandığımı, bir anlasaydın.
Gecelerce, yaban ellerde beni yalnız koymasaydın.

Büyü 'düyse bu, aman sakın kimseler bozmasın.
Bırakın bir şikayetim yok, hep böyle, böyle kalsın.
İsterse, yanıma yaklaşmasın, ellerimi hiç tutmasın,
Ama uzaklaşmasın, güzel gözlerini benden ayırmasın