Büyü ki, Şiiri - Leyla Altınbaşak

Siyaha dolanmış zamanın çarkı
Kara bir tül gibi örtmüş üstümü.
İçimdeki sevgi çocuğu,
Bu yüzden göremedi gün ışığını
Bundandır
Gözlerimden yüzüme düşen hüznün karanlığı
Sevgiyle boy veren bir fidandım ben
Hazırdım sevmelere, hoşgörüye, iyiliklere
Hazırdım bir alıp bin vermeye..
Nasıl oldu anlayamadım
Kırıldı büyüyemeden incecik dallarım
O çarkın sivri dişlerine takılıp kaldım
Bu yüzden paramparçadır ruhum
Kırık, incinmiş, darmadağınım..
Oysa zamanın çarkına inat, hep yeşil kaldı gözlerim.
Ve içimde hala büyümeyen bir çocuk.
Hadi be çocuk; o kara tülü yırtarak büyü.
Büyü ki, bir hayat yarım kalmasın.