Büyü. Şiiri - Vedat Polatdemir

“Bütün bunlar bir sen eder mi? ”
Deyince;
Takılı kaldı yaşam,
Yığıldı yolun da nefesim……….
………………………………
Bozuk bir saat gibi duruyorum
Hep aynı, aynı kalsa zaman.
Korku salıyor içimi..Ya diyorum:
“Büyüyse”; bozulacak şimdi,
bak gün doğuyor……………
Olabilir mi diyorum!
b-a-n-a o-l-a-b-i-l-i-r- m-i!
Her şeyi bırakabilir mi ardında,
Unutabilir mi koskoca bir hayatı? _
O koskoca hayatta bir “ben”
Hiç olmamış olabilir mi?
Olmadı da ondan mı bu,
Sıcak, sıcacık, sımsıcak
Kendim de bile hiç bulamadığım
Bu öz güven hangi açlığın şarabı ki
Sarhoş eder beni-seni
………………bu düz kontak mıdır har diye tutuşan,
Kandırabilir miyim kendimi/gözüm
Kaybettiğim heyecan çalar mı maya?
Döner mi tutkularımın tekerleri?
Umutlarım şarj olur mu yeniden.
İnanabilir miyim yeniden bir aşk’ın ateşine.
Hayal mi bu, kurgusu kaftan?
Yoksa masal mı, dinleti sandığından.
Rüya mı; bir kamyon terle uyanacağım.
Bozulacak mı “büyü” söyle, bak gün ışıyor…
………………..
Söyle bana gözüm!
Kanar mı damarım da kan?