Büyü Şiiri - Umut Özen

Güneş,
Hiç bu kadar uzak olmamıştı güneşin doğuşu penceremden...
Günlerce gelmeni bekledim..

Ay,
Dudaklarımdan dökülen kelimeler aydınlığı getirmiyor...
Gençliğimde içtiğim sigaraların tek şahidiydin.

Deniz,

Artık martıların çığlıklarını duyamıyorum...
Yaptığım kumdan kaleleri bozmayı ne çok severdin..

Rüzgar,

Evimin çatısında bana verdiğin o ilk dersi ne çabuk unuttun..
İlk uçurtmam nasılda süzülüyordu gökyüzünde..

Yağmur,

Ansızın vurduğunda penceremde seni nasıl reddedebilirdim?
Kızgınlığımda gözyaşlarımı sakladığım dostumdun.

Şimdi sesleniyorum tekrar sizlere,
Ruhunu kaybetmiş bir adam nerde aramalıdır kendini...

Yol

Lütfen daha iyi bir yol bul,
Bazen sözlerin canımı yakıyor !

Seni sevmediğimi söylüyorsun,
Düşün bir kere, ağrıyan bir kalbi içinden nasıl söker atar insan !
İnan bana sensiz yaşayamıyacağımı çoktan öğrendim ben.

Şu sıralar sahilden yıldızları seyrediyorum,
Rüzgarların şarkılarını dinlemeyi seviyorum.
Bir şairin mısraları takılıyor ağzıma
“Suskunluğun sebedir çoğu zaman ayrılık …”

Dinle !
Bu akşam sana ruhumu veriyorum,
Ve birer birer fısıldıyorum kulağına,
Geceleri , gözlerindeki yıldızları seyretmeyi inan bana herşeyden çok seviyorum.
İşte bu yüzden sesleniyorum sana,

Lütfen sevgimiz için daha iyi bir yol bul,
Çünkü bazen gözlerin canımı acıtıyor. !