Büyü Şiiri - Şükran Atasay

bak gece yine yüzün oluverdi
düş kapısı açıldı
şimdi tüm kapıların anahtarı elimde
döksün bir kadeh içsin beni
sarhoşluk nasılmış görsün
hangi haldeyim
bir de nerede
yalnız benim bildiğim
bir sofranın başına ikimizi koyuvermişim
yemeği sevdiğimden değil
seni sevdiğimden,
aklıma ilk gelişinden sebep
gün doğduğunda aklımda kalasın diye
benim tası tarağı unutan aklım
unutmuyor seni işte
çekip alıyor her neredeysen
birden " pofff " bozuluyor büyü
yıkılıyor gece üzerime
artık ayılmak mı dersin bayılmak mı
aynı gece hüzün oluveriyor
bir sokağın gölgesi başımda
aynı sokağın kuytusunda yüreğim
durup bakakaldığımı hatırlıyorum gerisi yok
ama duyuyordum
insanların sesi, koşuşturması
masaları düzelten garsonun ıslığı
sandalyelerin gıcırtısı
yoldaki korna sesleri
ve seyyar bir satıcı geçiyordu
durmadı zaman yerinde
değişmedi, tarihten başka hiçbir şey.
her iki yudumda iki damla gözlerimde
bittikçe yenisi doldurulan kadeh gibi
fakat buzsuz, tatsız, tuzsuz
...