Buuttan buuda estim bu gece

Yaslanıp turkuaz renkli düşlere,
Bütün kâbusları kustum bu gece...
Baktıkça zemheri kesen döşlere,
Kendi yüreğime pustum bu gece!

Her eğri bir tümsek koydu düzüme;
Ne geceme doydum ne gündüzüme...
Av’cuma dökülen kırık yüzüme
“Benim” diyemedim... sustum bu gece.

Güneşi kül eden gönül ülkemi,
Ne bilir, ne tanır yabanın kemi?
Tenimden sıyrılan soğuk gölgemi
Bir hoyrat rüzgâra astım bu gece!

İsyankâr demime isyan ekleyen,
Musalla taşında nöbet bekleyen,
Kara heybesine canlar yükleyen,
Ölümün sesini kestim bu gece!

Zaman kasnağına gerdim aklımı!
Cinnetin ufkuna serdim aklımı!
Kaleme “yal” diye verdim aklımı!
Buuttan buuda estim bu gece...