Aşk nedir, diye sordum sessizliğe,
Bir yankı döndü, “kendini unutmak” dedi.
Belki de aşk, benliğin sınırında,
Yokluğa giden ince bir ipti.
Senin gözlerinde aradım hakikati,
Bir an, evren durdu — ben sustum.
Zaman eridi bir damla ışıkta,
Ve ben, var olmanın yükünü unuttum.
Sevgi mi yaratır bizi,
Yoksa biz mi icat ederiz sevgiyi?
Belki Tanrı’nın kalbinden düşen
Bir hatıradır her bakıştaki büyü.
Aşk, iki ruhun değil,
Bir bütünün hatırlayışıdır kendini.
Ve belki en gerçek sevgi,
Ayrılığın bile anlam bulduğu yerdedir…
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 8.11.2025 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!