Yetinmiyor cümleler harfi harfine uymuyor
Yordukça beynimi dolambaçlı ağlardan kurtulamıyorum
Narına vurdum yalan dünyanın sarsılmasam da
Umursamazım…
Dağıtıyorum her gece ıssız sokakları aldırışım yok kimseye
Evirip çevirdiğim günlüklerin yapraklarını
Koparıp, koparıp tutuşturup ısıtıyorum soğuk yüreğimi
Saçımdan bir tutam yolup alevlendirirkenki
Kokusunda tütsü yorum demsiz…
Yeni değil tahta köşkümün eşyaları
Püskülü sökük bir kilim, güneş ışığına maruz
Erimeye yüz tutmuş bir tül,
Macunu dökülmüş ahşap çerçevemde
Kışın soğuğu, yazın ısısını süzüyor içeri
Serzenişine aldırmıyorum yalan dünyanın
Bırakmıyorum kendimi aptalca dönüşüne
Anlamsızlığına anlam aramakla meşgul etmiyorum kendimi
Tümsellik değilim sadece bütünselim kendimle…
Zennehar Yılmaz
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
