Bütünselim Şiiri - Zennehar Yılmaz

Yetinmiyor cümleler harfi harfine uymuyor Yordukça beynimi dolambaçlı ağlardan kurtulamıyorum Narına vurdum yalan dünyanın sarsılmasam da Umursamazım… Dağıtıyorum her gece ıssız sokakları aldırışım yok kimseye Evirip çevirdiğim günlüklerin yapraklarını Koparıp, koparıp tutuşturup ısıtıyorum soğuk yüreğimi Saçımdan bir tutam yolup alevlendirirkenki Kokusunda tütsü yorum demsiz… Yeni değil tahta köşkümün eşyaları Püskülü sökük bir kilim, güneş ışığına maruz Erimeye yüz tutmuş bir tül, Macunu dökülmüş ahşap çerçevemde Kışın soğuğu, yazın ısısını süzüyor içeri Serzenişine aldırmıyorum yalan dünyanın Bırakmıyorum kendimi aptalca dönüşüne Anlamsızlığına anlam aramakla meşgul etmiyorum kendimi Tümsellik değilim sadece bütünselim kendimle… Zennehar Yılmaz