Yaman sıkıntılara düğümlemişler bizi.
Sıkıntılardan kaçarken
ruhumuzu vesveselere çözmüşüz.
Her vesvese korkulara çıkan merdiven gibi.
Basamakları çıktıkça,
en yukarıda yarattığımız öcü.
Zamanla korkular yönetir olmuş ruhlarımzı,
mutluluğa giden yollardan kılpayı dönmüşüz.
Ya enerjimizi kedere satmışız gönüllü
yada yakınlarımızın kuklasına dönüşmüşüz.
Doğru yolu bulmak için
kırmalıyız korku prangalarımızı;
prangalar içinde süren
sadece cılız bir yaşam tutkusu.
Oysa; dolu dolu haz alarak yaşamalı insan.
Bunun için türlü hisler bağışlanmış bize.
Yarattığımız canavarları yakmalı
özgürlük ateşlerimizde.
Vesveseler yerini cesur çabalara bırakmalı.
Çabanın özünde;
yaşama sevgi duymak yatmalı.
Sevgi akıyor görmek isteyene
evrenin her boyutundan.
Sevdikçe bütün olmaya başlar tekler.
Bütünleşmek korkuyu siler,
sevginin ipine sıkıca tutunmalı.
20/12/2009
Alev YavuzKayıt Tarihi : 21.12.2009 16:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılar gönderiyorum
kaleminiz daim olsun
TÜM YORUMLAR (2)