Bütün Yürekler Ölür Ve Aşk Galip Gelir

Gün gelir,
Bütün yürekler ölür.
Sevmeler bilmem kaçıncı sınıf acılara mahkum olur,
İhanetlerden yapılma gardiyanlar bekler başlarında,
Birbirinden ayrılan iki elin parmakları arkasında kalır hayat,
Ve gün gelir, idam cezasına çarptırılırlar,
Tanrı'nın huzurundan mahrum bırakılıp, hüzünlere sığındıkları için.

Gün gelir,
Bütün yürekler ölür.
Nefes nefese ötüşen iki kuşun kanadına sokar çomağını,
asırlık ağaç.
Yeşiline dokundu diye suçlar onları,
Rengini alacaklar diye titretir bütün yapraklarını.
Korkusundan, sırf korktuğundan, bütün kinini kusar
son baharın orta yerine.
Ve gün gelir, yeşilini kaybetmemek için savaştığı yarınlarda
Sararıp solar, dalında yatıya kalan kuşlarla...

Gün gelir,
Bütün yürekler ölür.
Kahreden bir kırmızıya bırakır kendini gök yüzü.
Yıldızlarına asar yüzünü, güneşini buz tutar.
Ayından geçip gider, günler, saatler, yıllar...
Ve gün gelir, kubbesinden aşağıya atar kendini,
Bir bulutun kimsesizliğinde yağmur olur, ağlar.

Gün gelir,
Bütün yürekler ölür.
Kapanır tek tek, gönlün içinde ufku mesken edinmiş gözler.
Yaşlanır silüetler ve hepsi yaslanır uçurum kenarına.
Ve gün gelir, intiharı yüceltir gönüller,
Bir ölümden, bin zerreye parçalanarak çoğalırlar.

Gün gelir,
Tanrı gider,
Hayat biter,
Bütün yürekler ölür.
Ve en sonunda,
Her şeyin en sonunda,
Aşk, galip gelir.
Ardında parçalanan kalplerin üstüne basa basa,
Gelmişini, geçmişini ve hatta ecdadını!
Silip atar bir kenara.

7altı11 | 13:45
MerveCeylan.