Bütün Yalanlarımı Sana Getirdim

Sana bir heybe yalan getirdim
Aç gözlerini yeşilime
Kangren bir düş koleksiyoncusuyum
Kum tepeleri içime miras belki
Ama ben sana mutluluğu miras olarak getirecektim
Gözlerin neden düşmüyor sözlerime
Topraktan bir öykü dinleyip sana anlatacaktım
Bütün taşlar renklerini acımdan alırken
Mahkûmiyetimde sana özgürlük vaat edecektim
Susuzluğumda tüm suyumu sana saklamıştım
Ellerimde nasırlar oluşurken
Bulutları sana sunacaktım
Bütün öfkelerin alevini ben büyütecektim
Yakacaktım acıyı
Sesimi sana sakladım
Bir gelinin duvağının açılması gibi sana konuşacaktım
Sana koşacaktım rüzgarın şaşkın bakışları arasında
Oysa sen ufukta bir kızıl çizgi aşkıyla yürüdün
Sana mutlu olmayı değil ama mutlu olma özlemini verecektim
Giderken bastığın çiçekleri sarıya boyayacaktım
Hiç anımsamayacaktın acıyı
Sana sunduklarım kalacaktı sadece
Şimdi mevsim sonbahar ve sen hala yoksun
Sana başka birşey getiremedim
Heybemdeki yalanlar tükenmek üzere…