Bütün Şarkıların Sustuğu Yerdeyim

Sorgusunu bitirdim avare ömrümün
Özgür bıraktım düşüncelerimi sensiz,
Kırdım seni yazmayan bütün kalemleri de
Sevdiğim tüm şarkıları hafızamdan attım,
Ruhsuz ve yüreksiz yaşayanlar adına
Tek kişilik bir dünya yarattım…

Kör ettim tüm renkleri beyaza boyayarak
Artık hayaller de görmüyorum bak,
Ne pembe, ne lacivert, ne mor
Beni ararsan bir gün, sendeki yüreğime sor!
Kayboldu yaşamadığım gençliğim
Mazinin tozlu, sisli sayfalarında,
Bu gün çaresizce yaşıyor bedenim
Belki yaşayacak yarın da…

Bahçende açılırsa bir gün ansızın bir kır çiçeği,
Pencerene bir kuş konarsa, sabah seherinde
Bütün şarkıların sustuğu yerdeyim bilesin,
Ruhumsa bulutların üzerinde…
Eylül hüzünlerinde kaldı düşlerim,
Arzularım nisan yağmurlarında tutsak,
Biz yaşamıştık o en deli aşkı
Huzur mu buluruz unutsak…

Sığıntı mutlulukları çok taşıdım gönlümde,
Hak etmeyen hayatlara evlat gibi baktım,
Yakardım tüm uçurtmaları en kızıl akşamlarda
Bilseydim son Eylülde, sensiz kalacaktım.
Kurban etmezdim tüm baharlarımı
Dikensiz açan her güle,
Bırakmazdım vuslat umutlarımı da
Bırakmazdım bu en son Eylül’e…

Ben gidiyorum yüreğinden, hicran bakışlım
Beyaz güvercinler uçuracağım sevdalara tutsak,
Her gün batımında o uzak diyarın
Örterken tüm buğulu yüreklere siyahını gece,
Sana kalemsiz şiirler bırakıyorum,
Telaşsız, arızasız mutluluklar bir de.
Dünyanın son günü bile olsa
Bekliyorum bilesin seni;
Bütün şarkıların sustuğu yerde…

Murat Nail Güney İstanbul
5 Ekim 2011