Bütün Rıhtımlar Senin Olsun

Ufukta ki kızıl bulutlar,
bağrında bir rüzgâr gezdirirken.
Kanatlarıyla martılar,
omuzlarıma saçlarını
bırakıp da giderdi…

Eminim o limandasın şimdi.
Oynaşan dalgalar
sarhoşudur gemilerim.
Kayalıklarda çırpınır.
Rotasında umutsuz bir vuslat,
Ve bütün pusulalar limanda uysallaşır.

Gelirken
hiç bir balığı ürkütmedim inan,
Seyir Defter’ ine yarın diye yazmıştım.
Yarındı,
ayaklarına dalga olup da çarpmak
Sırf bu yüzden,
bütün bir gece gözümü bile kırpmadım.
Ama neylersin,
deniz fenerleri
usulca yumdu gözlerini.
Limanın seferlere kapandığını,
İşte ben o zaman anladım.

Rıhtımda,
bir hazin öyküyüm şimdi.
Bütün kahramanlarıyla
birer birer unutulmuş…
Tüm sayfalarım ucundan yakılmıştır.
Ve bir veremli gibi öksüre öksüre
dumanında hayallerim boğulmuş…

Her gelen bir önsöz yazar durur,
Bari sen
okumayı akıl etseydin beni.
Gidiyorum işte,
Al,
Bütün rıhtımlar senin olsun…

Daha önce yazılmış olanlardan utanmayarak,
bütün kitaplara
umarsızca yaz önsözlerini.
O kalem de biter bir gün,
Ki onlar
senin gönül mürekkebinden harcar.
Bir gün gelir,
Suyu çekilmiş bir nehir yatağı gibi olunca gönlün,
Altında büyük bir kum dağı gibi,
............................Tortularında ne pişmanlıklar,
............................Kaç gemi kalıntısı,
............................Ve kaç beyhude yıl olduğunu,
Ancak o zaman görürsün…

Bütün vücuduna
ıslak bir gömlek gibi
yapışınca pişmanlıklar.
Yanından gürültüyle akan
çağlayanları kıskanırsın.
Ve denize ulaşmadan kurumanın
ne demek olduğunu,
İşte o zaman anlarsın…