Bütün Renkler O‘na Aşık

Bir görüntü alem, perdede oynar gölgeden ışık
Nasıl bir gölge ki bu, bütün renkler olmuş aşık

Bilmek ışık, bilmemek karanlık, peki insan ne?
Bilen mi bilmeyen mi, ne var bir bak kendinde

Yarı ışık, yarı karanlık, perdede mi gizli insan?
Bilineni, bilinmeyende mi gizlemede bu zan?

Görülen bilinmeyen dersen, hiç olur mu öyle?
Bilinmeyen gizli bir şey var mı alemde söyle?

Herşey açık, görünmede, bak dilin şahadette
Sadece gördüğünü bilmeyen var bu alemde

Bilinmeyen görünmez değil, bırak sen bu aklı
Görülen O’dur, bilinense senin benliğinde saklı

Afakta O, nefis de O, var görülenler koca bir hiç
Ne kıyı bulunur, ne de liman, O’dur perdedeki iç

Olur elbet aklın sana, sen de olursun O’na perde
Bilirsen açık-gizli, ilk-son O, uğramazsın hiç derde