yalnızlığın en zengini1957
Akşam
eksilen bir günün hüznü çöker
cılız yıldızların ışığında umut
sesler kesilir ışıklar söner nefesler tutulur
sıradaki yarın güneşli mi bulutlu mu
soru bu
aylardan eylülse birde
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta