Bütün kosmozun aşığıyım Şiiri - Mehmet Y ...

Oyunda sahipsiz bir rol vardı
Onu da bana vermek istediler
Sahnenin bir kenarında durup
Alkışlayacaktım her söyleneni
“Pışık”, dedim parmağımla gözümü gösterip
Ben de o göz var mı?
Sahnenin kenarından oyunu izleyip,
Her söyleneni alkışlayacak.

Sivri akıllı biri bir soru attı ortaya
Arkadaş herkes açıkça söylesin “ist”lerden hangisi olduğunu.

İlk cevap İstanbul’dan geldi:
“Ben İSTanbulum”
Kimsenin itirazı olmadı.
Zevzek birisi ben de İSTasyonum diyecek oldu, susturdular.

Genç bir kız, “Ben feministim”, dedi,
Bir diğeri nasyonalist, öbürüsü enternasyonalist olduğunu,
Genç bir delikanlı Marksist-Leninist ve hatta Maoist olduğunu söyledi.
Ekolojist, Kemalist, anarşist, sosyalist, komünist,
Humanist, ateist, antagonist, budist...

Üüüü, neler vardı, neler; bildiğim, bilmediğim.
Hiç bu kadar İzm'i bir arada görmemiştim.
Nedir bu insanlığın “bağzı” “izm”lerden çektiği!
Biliyordum aralarında faşistler de vardı.
Ama bizim memlekette adettendir,
Sümme haşa faşistler, kendilerine faşist demezler, dedirtmezler.

Sıra bana gelmişti biraz absürdist bulacaksınız ama
Birden annemi, babamı, kardeşimi, oğlumu ve tüm hısım akrabayı
Arkadaşlarımı, okulumu, mahallemi, misket yuvarladığım sokakları
Memleketimi, onunla da yetinmeyip çepeçevre bütün dünyayı,
Nehirleri, denizleri, ağaçları, çiçekleri, böcekleri,
Türkleri, Kürtleri, Ermenileri, Arapları, Çerkesleri, M'acirleri,
Rusları, Çinlileri, İspanyolları ve hatta Amerikalıları,
Ve şu içimi ısıtan, ışıtan, her şeye can veren güneşi,
Mehtaplı gecelerin kahramanı aydedeyi, yıldızları çok sevdiğimi fark ettim.
Acunistim desem olmazdı,
Evrenistim desem yine uymazdı
Ben kosmozistim deyiverdim
Bütün kosmozun aşığıydım.