Bütün Hayatım Şiiri - Ekrem Bozkurt

-I-

Elimi dokunsam,erir mi bulutlar...
Çalkanır mı büyük deniz...
Gözlerimden geçerse,yaşantım,
Yaş dolar mı gözlerim apansız...
Bir yol geliyor aklıma...
Uçsuz bucaksız...susuz ve sonsuz...

-II-

Kartal kanadında, güvercin seslerinde,
Yaşama sevinci...umut,güzellik...
Oysa, söner bir bir yıldızlar...
Bendeki, karanlıkta...
Büyür içimde,derya gibi bir boşluk...
Büyür içimde şarkılar gibi bir boşluk...
Bu baş dönmesi...bu sarhoşluk...

-III-

Çiçekleri kopardılar,dallarından
Kaç yıldır bahar uğramıyor bahçelere.
Bir yel esiyor ki her taraftan,
Güller paramparça...dallar cansız,yapraklar sereserpe...
Gidelim alıp başımızı buralardan.
Güneşin gülümsediği yere...

-IV-

Yağmur geçiyor içimden,
Gözyaşlarımın alarak, tuzunu...
Bir kadın gölgesi içimde...
Geçmiş otuzunu...
Sarmaşık gülleri sarmış,
Elini...dizini...

-V-

Gözlerimde bir bir sönüyor...
Uzak akşamların yıldızları...
Büyüyor...bir yalnızlık ki,
Sarıyor her yanımı.
Elimi uzatıp alıyorum,çaresiz,
Dudaklarıma,kahve fincanımı...

-VI-

Dinle...bendeki yalnızlığı...dinle,
Karanlığı gör, karanlığı...
Bütün çiçekler buz kesiyor...
Ortalığı,kırağı...
Bir ejderha oynatıyor ansızın...
İçimdeki bir dağı...

-VII-

Gözlerimden hayalini çalıyorlar,senin...
Bir kılıç kesiyor bütün damarlarımı...
İp ince bir su alıp sessizce,
Götürüyor,kanlarımı...
Dipsiz bir kuyuya düşürüyorum,
Bütün yarınlarımı...

-VIII-

Kördüğüm olmuş duygularımı,
Çözemiyorum....koparıyorlar bir çiçek gibi...
Hayatımı...

İzmir-Mart-1982