Bütün Hastalıklar Geceleri Azar

Bütün hastalıklar geceleri azar.
Belki de bir hastalık olmamın
Ya da bir deli,
Budur tek sebebi...
Sığmıyorum bedenime geceleri.
Kabuslarım var görmekten korktuğum.
Yürümüyorum korkularımın üzerine.
Onların adımlarında fırsat kalmıyor belki de.
Dart tahtasına dönen bir göğsüm var 20'li yıllarımda
40'lı seneleri merak bile etmiyorum.
Kendi nefesini kendi zehirleyen bir platoniklik var üzerimde.
Yanıyor muyum donuyor muyum bilmiyorum.
Net hissettiğim tek şey ölüm.
İçin için sızıp defoluyorum kendimden.
Ay ışığı göğsüme vururdu eskiden.
Şimdi gözüme değmeden karanlığa bırakıyor çaresiz umutlarımı.
Düşünmeye hacet yok, deli doluydum eskiden.
Yavaşlıyor şimdi adımlarım, konuşmalarım, nefeslerim...
Kimse söylemese de olur.
Ben biliyorum zaten. Ben o eski ben değilim.
Eskisi gibi çarpmıyor kalbim.
Ağırlaşıyorum dönerken kendi eksenimde.
Bir sevgi yumağı olmuyorum belki ama
Nefret kusmadığımda kesin.
Kabulleniş desem oda değil
Sadece sessizleşiyorum.
Boyumu aşan günahlarım var minicik tebessümler yolunda ve
Bağcıklarına basıp düşen, dizleri kanayan çocuk ifadelerim...
Hiçbir yangında ilk ben sönmedim.
Asfalt döşeli bir sinsilik gizliymiş gülüşlerde
Göremedim.
Olduğum yerde sinip bir köşeye
Belki korkudan belki soğuktan
Sadece titreyerek izledim...
Ağırdı adımlarım, gidemedim...