Bütün Gece Seni Düşündüm Şiiri - Hasta Ruh

Bütün gece seni düşündüm.
Bütün gece vardı yeterince aklım
Yeterince suyum
Yeterince is
Yeterince koku.
Eksik elementler vardı beni sana bağlayan yalnız.
Ya da doğrudan insan doğuran yıldız tozları
Biraz, karbon biraz azot.
Kısık ateşte pişirdim seni, ses tellerim yandı. Yanık bir sesim olmadı gece gece köpek çağıracak kadar ıslık senfonisi.
Bütün gece seni düşündüm bir sonuca da nedene de varamadım.
Seni öyle düşündüm ki hatta;
Aklım kıvılcım saçtı, kıvılcımlar tutuştu.İnfilak ettik "Big" ve "Bang" diye Sessizliğimizle, artık sessizliği birbirine anlatamayacak olan seninle ben öyle hızlı buzul çağına girdik ki her şey dondu. Hayat bitti ve hayat başladı. Senin koynundan düştüm cennete. öyle yürümüşüm ki seni düşünürken birkaç durak kaldı dünyaya.
Bütün gece seni düşündüm. Sabah oldu, günü seni düşünmek ağarttı sandım. İşte böyle yanılgıydım sana karşı. Tuttum biraz ışık aldım saçlarım için. İyi gelirmiş kafa derisine
Dün gece seni öyle düşündüm ki gözümle gördüm oluşan atomları, birbirine bağlandılar, doku oldular kas oldular gövde oldular. Bekledim sabırla
Beklemek zamanın bize kestiği cezaydı.
Beklemek boşluktu, boşluk hayattı. Düşünerek doldurmuşuz içini. Hatta nesneleri düşündüğümüzde var edermişiz. Buna da inanınca bir sen peyda oldu odama.
Evet seni öyle düşündüm ki sen geldin. Sen aklıma geldiğinden o akılda sana bile yer kalmadığından geçtin karşıma oturdun. İşte böyle başladı ilk sayıklamalar.
Frekanslar doğurdu seni, ölü uydulardan
Dün gece seni öyle düşündüm ki sesin bile vardı.
Bütün gece seni düşündüm, çok kötü yaptım.