Bir elmayı kesti,
Yarısını bana verip, diğer yarısını kendine aldı.
Ve konuştu; “Hani hep derler ya; bu benim işte, diğeri de sen… Yarımsın! ”
Bilmiyordu, belki de gözünden kaçtı, kim bilir…
Yeni bir elmayı aldım,
Kendi elimden bırakmadan, onunda tutmasını sağladım.
Ve konuştum; “bu biziz… Hiçbir şeyimiz yarım olmasın,
Hiçbir zaman ayrı kalmayalım hayatta,
Hiç kimse, hiç ama hiç girmesin aramıza… Bütünüz! ”
Ağlıyordu, belki gözüne bir şey kaçtı, kim bilir…
15 Nisan 2012
15:35
Kayıt Tarihi : 15.8.2010 15:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!