Ab-ı hayat’ım, derd-i aşkıma akmıyor. Sözlerin ucunu keskinleştirdim, seni kesmek için aşka. Giyotin kızgınlıklarına karşı kendimi savunmak demindeyim.
Bu tümcelere sığmıyorsun, bu sözcükler anlatmıyor meramımı.
Bir papatya olmanı istedim.Tek sayıp atmak istedim sevgi toprağına.
Bir kardelen olmanı istedim. En zor, en teki, en imkansızı.Karlar altından çıkıp yarlar alemine gidişini izlemek isterdim beyaz beyaz.
-Bir gül olmanı isterdim, ikimiz gülerken en kızıl rengin kokusunda bana uzanan ellerinde hayata atılmak için.
Bir kaktüs olmanı istedim.Vahalarımın vavlarında esrik Leyla’lar beni baştan çıkardığında sineme batman için.
-Açelya olup nefse hakimiyetim olmanı,nefsimdeki tilkinin tilmizlerini terbiye etmeni diledim.
Hanımeli olup sana olan bağlılığım sonsuza kadar sürmesinin can kokusu olmanı isterdim.
• Orkidem olmanı yani sen çok güzelsin, sen çok özelsin isteyişlerinde demlenmek.
• Yaseminim olarak 'güzel ve çekiciciliğin
• Zeytin çiçeği yolladım 'Barışalım! ' Bu sıcak çiçeklerin dilinde sustum.Seni bütün çiçeklere sordum.
-En sevdiğin çiçeğe sordum.
Orkide:
-Onun güzelliğini aramıyorsun.O güzeldi, o özeldi.Benim bütün kokularım onun huylarında saklıydı.Senin onun ruhunun güzelliğinde mis mis yaşamayı bilmedin.
-Benzerlerine benzemek istemedin.Evet romantiktin, onu seviyordun; ama duyusal açlıklarında volkanlar vardı.Nerde bir güzel gül görsen onun arzu kokusuna koştun.
-Sadakat onun tek zenginliğiydi.Güven onun tek Everestiydi.
Sen önce o müthiş dağı Ağrı Dağı yaptın, sonra dağlanışın dağları da bırakmadı.
-Sadakat ve güven ikileminde usturaların kesti senin aşkını. Sen çiçekten çiçeğe koşan zavallı bir arıydın. Amacın aşka bal yapmak değildi. Yalansı anların deminde hazlarına doyurmaktı.
-İçindeki çocukla, ruhunun derinlerinde doyuma aç ilgilerin sözsüz dilindeydin.
Ve kendi yürek sızısının bilinmezlerinde ayıbın kaybını oynadın.
Şimdi benim kokum kadar temiz bit yüreği var onun.Sana orkide, sana papatya, sana gül; ama
Hep kaktüslerini gösterir sana.Bunca nefret, bunca kin, bunca istemeyiş nedendir ki?
Sus dedim, beni kendi kokun ve güzelliğinle vurma orkide.Beni benden anlatma.
-Vefasızlar künyesinden çıktım.Vefanın can cennetindeyim.
Bu yüzden ağdırdığın huzurun sonundayım.İdeanın iddiasında değilim.
Ruhun kökünde aşk filizlenen bu isteyişimin dilinde senin adın çiçek olur.Her çiçeğin manasında kalbine sırlar yolladım. İçtenliğinle,içinin sesi arasında susuyorum.
-Aşkın oğulluk dönemi.Ana arı tutkunun tadında.Sevgiler çiçek olup bala yakın olmanı sunuyor ölümsüz aşklara.Bu yüzden sen hep çiçeksin baharımda.
Hayrettin TaylanKayıt Tarihi : 23.2.2011 00:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!