Bütün Alkışlar Havaya! Şiiri - Ali Tekmil

İnsan varoluşuyla nesnel dünya hem iç içe, hem de karşı karşıyadır.Bu durum hem uyum ve hem de uyumsuzluk üretir.Hem çözüm, hem de çözümsüzlük…

Daha dayanılır, daha hoş ve güzel bir dünyanın (gerçek’in) yaratılabileceğini duyumsatan uyarılar ve “kışkırtmalar “ ne zaman ve niçin başlar, ne zaman dayanılmaz bir durum alır ve sizi kâğıt- kalem terkisine bırakır …bilinmez. Doğrusu, bilinmese de olur. O kendi yolunu yürür, siz (sanat öznesi/ şair) kendinizinkini…

Nesnel dünyaya ve kendi sertliğine / kabalığına bir yerinden dalan sanat öznesi / şair elindeki çok amaçlı ağız armonikasıyla (dil) önce yeni evinin (sonsuz senfoni/ şiir) projesini çizer: Kendininkinin ve kendininkini çevreleyen evlerin eksik ve çirkin yerlerini bildiğinden kafasındaki taslak; daha mutlu yaşayacağı bir ev ve yakın çevre taslağıdır. Dil taşları, kolonları,kirişleri,kiremitleri, sıvası, boyası ve göz boncuğuyla kondurulan; nazara açık saray yavrusu…Kucaklayan ve emziren senfonik anne…

Mimari biçim önemlidir. Yalnızca işe yararlık değil ama, bundan daha da fazla olarak çarpıcılık / çekicilik, estetik güzellik öne çıkarılmalıdır. Şair, orada bir ömür (!) eskiteceğine göre her köşe, her derinlik, her çizgi kendine göre ve biricik/ benzersiz olmalıdır. Kalemin kağıtla olan dansındaki figürlerden işin nasıl gittiği de anlaşılabilir zaten.

Yan yana ve karşı karşıya geliş: Hem eğimin, hem bükümün; hem doğrusal ve hem de sarmal olanın derin ve sonsuz birlikteliği … Çarpışma, ayrılma ve düşülen yerde çimlenebilme ve çiçek açabilme güzelliği… Gözetilmeli.

Sonunda, bir kâğıt beyazından kaldırıp başını, yekinip yürümüştür yeryüzüne… Şairin, anlak ucundan dökülen yeni evi…Bu yeni yapının yapılma / yaratılma süreci boyunca şairin yanından hiç ayrılmayan ve sürekli ceketini, eteğini çekiştiren afacanın (zamanın) yanaklarına bir öpücük kondurulur. Yeni çözüm, yeni uyum başlar: Varolmanın çala kanat yüzülen senfonisi… Haydi şimdi bütün alkışlar havaya!

Ali Tekmil / 27.05.2007 – Urla.