Elvedâ ey şehri İstanbul elvedâ
bütün adres defterlerinden sil beni
sil ve at bana dair ne varsa
senki,dilinde her gece bir şiirin yakarışını
alev alev yanışını hiç anlamadın bu yüreğin
ben kayıp düşler coğrafyasında bir damla bile olamadım
ey sevdalısı olduğum deniz, kanadında düşlerimi taşıyan martı
yaralı gençliğim, hüzünlü sevdam elveda
elvedâ ey şehri İstanbul
Boynu bükük çiçeklere bırakıp gözyaşlarımı
kırık düşlerle dolu heybemi alıp yanıma
annesini yitirmiş bir çocuk ezikliğiyle
bakmadan ardımdaki uçurumlara
yanıma alıp yenilgilerimi gidiyorum işte
acıya, kedere ve sana elvedâ ey şehri İstanbul
belki bir daha geçmeyeceğim bu sokaklardan
okşamayacağım öksüz bakışlı çocuğu saçlarından
her köşede sessiz bir gözyaşı
bir gecekonduda gerçekleşmeyen düşlerimi bırakıp
sarılıp kırık hıçkırıklarla kurşunlanmış hayallerime
uçurumlara tutunup düşe-kalka gidiyorum işte
beni umudumda gizlediğim düşlerle vurdular
bir hüzünlü matemi asıp yüzüme gidiyorum işte
elvedâ ey şehri yar, güzel diyar, sevdiğim İstanbul elvedâ
acıma şu sokaklarında ezik, başı eğik gördüğün adamın haline
bir kağıt mendil ver yeter
yüreğinde sakladığı gözyaşlarına
Elvedâ karanlık gecelerde saklı gözyaşım elvedâ
hüzne ve kedere boğulduğum can şehir İstanbul elvedâ
bir daha anma beni arama
kirpiğim değmesin yarama
acıyan yüreğimle, hayallerime koyup götürüyorum seni de
sevdiğim gururla, severek ve seni unutmayarak gidiyorum...
Gidiyorum işte bir daha dönmemek üzere
topladım valizimi, anıları da koyup içine
sevinci hırpalanmış bir çocuk gibi eğip başımı gidiyorum
hüzünle birlikte elveda ey şehri İstanbul
ey gönlümü kırgın bıraktığım güzel yar
başımın tacı, şehri sevdam, canım İstanbul elveda!
Elveda ey anılarımın can şehri İstanbul
seni kahkaha dolu gecelerinle başbaşa bırakıyorum
kolkola gezen yeniyetme sevgililerinle
yüreğim burkulduğunda,
gözlerim dolduğunda da hiç bakmasan
arkamdan el sallamasan da olur
bütün adres defterlerinden sil beni ey şehri İstanbul
sil ve at bana dair ne kaldıysa ardımdan...
Susku mevsimi, dil mevsimi elvedâ
hazan mevsimi, çöl mevsimi elvedâ
nazlı gelincik, gül mevsimi elvedâ
elvedâ sevgiye, sevdaya, ey şehri İstanbul sana elvedâ
ELVEDA ey şehri İstanbul ELVEDA
Nuri CanKayıt Tarihi : 4.2.2009 16:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
annesini yitirmiş bir çocuk ezikliğiyle
bakmadan ardımdaki uçurumlara gidiyorum işte
Ey gönlümü kirgin biraktigim yigit yar, sana veda edemyiorum bile, evet abim veda edilmyior, edilemiyor, yüreginize saglik...
TÜM YORUMLAR (14)