Dünyada esen bütün rüzgarlar esiyor aklımda.
Atılan her taş insandan insana,
Bana çarpıyor adeta.
Bütün acılar benim.
Bütün hüzünler bir yaş,
Benim gözlerimde akıyor.
Bütün üzüntüler bir bağırış,
Benim tellerimden saçılıyor.
Savaşlar veya hastalıklar.
Küçük ayrılıklar olabilir.
Alınganlıklar mesela.
Bütün hepsine sahip çıkıyorum.
Bir fırına koyup,
Bütün geceyi aydınlatıyorum.
Fakat,
Gece aydınlansa da kapkaranlık.
Ağlasakta acıyor yaralarımız.
Kırılmış bacağımız,
Korkmuyoruz ya cesuruz,
Üstüne basıyoruz basmasına da,
Kaynayıp işlemiyor,
Adım atamıyoruz.
Yazsak,
Tekrar tekrar anlatıyoruz sohbet aralarında.
Ağlasak geçmiyor,
Bağırsak duyulmuyor,
Kolumuz yarılmış,
Elimizi kaldırsak dirseğimizin o sıcak yanışı.
Heyecandan,
Stresten,
Aşktan,
Huzursuzluktan,
İçimizi gıdıklayan kalp ağrısı.
Kafasını kuma gömemiyor insan,
Gözlüğü kırılıyor,
Kaza diyor.
Kendi derdimizi bırakıp,
Başkası için kendilik derdine yıkılıyoruz.
Ne derse desinler bütün bu duygulara.
Ya biz dile getirip uzatıyoruz,
Ya dilimiz yetmiyor istesekte kısaltamıyoruz.
Kayıt Tarihi : 6.3.2023 22:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!