Bütün Şiiri - Şule Akşit

Farzet ki anne kuşum,
Çoşkulu,heyecanlı hevesli
içinde olduğun yumurtayı ısıttım,

''Kendin ol,kendini gerçekleştir'' diye

Sen,sen olabil diye,
bazı zamanlar aç kaldım.
yumurtadan çıktın, aynı çoşku ve hevesle
aklım sende
uzaklara uçtum,
kursağımda yiyecekler taşıdım sana ...

''Kendin ol,kendini gerçekleştir'' diye

Üzerimize yağmur yağdı,fırtına esti
Yağmur ıslattı,
rüzgar kanatlarımı savurdu.
kanatlarımın altına aldım korudum,
Sana siper oldum...
Aynı çoşku,aynı heyecan ve hevesle,

''Kendin ol,kendini gerçekleştir'' diye

Tüylendin,büyüdün,palazlandın...
Uçmayı öğrenebilmen için ,
Kanat çırptım,manevralar yaptım önünde
O bitmez çoşku,heyecan ve hevesle...

''Kendin ol,kendini gerçekleştir '' diye

Şimdi teşekkür ediyorsun bana
En içten duygularla,
ama memnun olmadım...
Gözlerime yaş doldu,
Gözünü gözümden kaçırdın,
Anladın....pustun...sustun...
Ama ben çığrınacağım,
Ölüm öncesi çığlığım olsada

Sen minnet duy diye miydi bunca çaba
Korkunu,korkutmadın !
Uçmadın be uçmadın !
Özgürlüğe kanat çırpmadın !
Kendini gerçekleştirmedin.
Kendin olmadın.
Sen, sen olamayınca,
Bende ben olamadım.

İkimiz de yarımız sanki,
Bitmemiş bir şarkı gibi.
Dilinden dökülen sonsuz teşekkür,
Bu yarımlığı bütünler mi şimdi.