NE FAYDA
Mecnundan bin beter düşmüşüm gurbet ellere,
Bedevi misali gezer olmuşum.
Bir yuvaya hasret gönül olmuşum.
Gönülün derdi bülbül imiş
Gönüle konan kargadan ne fayda!
Esir eden geceye yenilmiş bir beden
Hiçliğin ortasında bir Mahzun
Dolanıyor aylak! Dolanıyor avare!
Gözleri?
Gündüzü göremeyen o gözler
Bir ses, bir soluk uzaklarda
Tik tak!
Duyamıyorum can!
Bir perde örtüyor bedenimi
Gafillik örtüsü bu
Sorarım dost!
Neydi bu kin ve nefret!
Mutluluk, huzur, sevinç laf-ı güzaf
Her tarafı kara bulutlar sarmış
Nefes alacak yer yok
Bir ışık ararcasına yürüyorsun delice
Umut
Gecenin derinliklerinde bir beşer
Mahzun bir şarkı söyler dudaklari
Mujganinda yaş!
Avuçlarında özlem
İnce bir yağmura tutulsam birden
Nefesim ağırlaşsa
Yürüdükçe yük olsa anılarım
Geçmişin ayak izlerinde
Ve unutsam efsunkar yalanları
Yaşamak
Yaşamak neydi ey can?
Yaşamak nefes almak mıydı sadece ?
Ölümü bilmeyen gafil, ne anlar ki yaşamaktan?
Yaşamak kabullenmekti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!