Adı senmiş bu sevdanın
SEN'in üzerine kurulmuş bir hayatmış yaşadığım
Yalnız,yalnız sen demekmiş kurduğum cümleler
Her cümleye SEN diye başlamakmış....
Kıskanç gönüllere anlatmaktansa
Bir kalbe ayna tutmakmış
Defterimin arasında kurumuş bir papatya
O en güzel günlerimin cılız bir hatırası
Beyazları sararmış papatyanın
Yerle bir olmuş bir geçmişin
Ağlattığı sayfaların ölmüşlüğünü seyrettim
Birer birer canlandılar sanki..
Hadi vur git şu kurşunla beni
Öldür ne farkeder ki
Sevdama kurşunlar yağdı bugün
Kararların en ağırını duydum
Hiçbir gerçek bu denli çıplak olmadı hiç
Hiçbir beden böyle yaşarken ölmedi
Gözyaşlarımla boğuldum bugün
Sevmeyi çok istedim
Unutmuşum..
Artık istesem de sevemiyorum seni
Heyecanımı inancımı kaybetmişim
Yalanlardan da yalan oldu sevgim
Başımda bir garip ağrı
Kalbimde bir garip sızı
İlaç verdi doktor ama içemiyorum ki...
Kederimden gözüm yaşlı
Yanaklarımdan damlayan yaşı
Silmek için mendil veriyor annem ama
Hayatıma giren çıkanlar ruhuma işlemişler sanki
Hatırladıkça yaşıyor,andıkca acı çekiyorum.
Ne olur unutabilsem herşeyi
Bir kalemle çizebilsem
Silmeden,yok etmeden...
Kabullenebilsem kaybettiklerimi,
Yağmurlar diner mi söyle
Gözyaşlarım tükenmedikçe
Güneş her defasında doğar mı?
Batar mı düşüncesizce maziye?
Yenik düşer mi yaprak ağaca?
Dökülür,kopar belki ama,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!