Gölgelerde gördüm gözlerini,
Bakmak istedim, ama kaybolmaktan korktum.
Yağmurlarda hissettim ellerini,
Tutmak istedim, çekersin diye çok korktum.
Issız çöllerde duydum sesini,
Vahaya giden bir yol gibi takip ettim.
Dehlizleri dolduran yağmurlar gibiydi gözlerin,
Oysa sen gittiğinden beri sular hep kurumuş.
Ilık bir güneş gibiydi soğuyan kalbime sözlerin,
Sana çok ihtiyacım vardı, ama haberim yokmuş.
Sessiz sessiz doğar ya güneş her gün yeniden
Sıradan bir günde doğdum
Sıradan bir bebek
Sıradan bir çocuktum
Sıradan bir annem vardı
Sıradan bir babam
Sıradan olan caddelerde
İnsanlar kendilerini kaybetmişler bu hayatta
En zor zamanlarda bencilleşmişler
Yorgun, bitkin ruhları belkide pes etmiş duvarlara
Güvenilmez olup, yollarını kaybetmişler
İnsanlar utanmaz olmuşlar
Sonsuz sandıkları bu hayata bağlanmışlar
Keşke, nefes alsam dakikaları saymadan
Keşke, bilebilsem kendimi yormadan
Sıkılmadan boş dursam öylece
Keşke, gülebilsem hayatı unutmadan
Düşünebilsem bir dakika gözlerimi kapatıp
Sessiz bir bulut gibi çöktü denize gece
O sevdiğim mavi renkte küstü,gece ile birlikte
Göremiyorum dalgaları,sesleri dışında
Hissedemiyorum denizi,burnum olmasa
Hareket etmiyor,sanki uçsuz bucaksız bir çöl
Ne parıldıyor ay olmasa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!