Büşra 2 Şiiri - Osman Erdoğmuş

“Ben derdimi ve hüznümü sadece Allah’a arz ederim.”
Yusuf Suresi 86

BÜŞRA

Umut, hasret ve rahmetle.

Bir nisan ayında baharım olup,
Şu fani dünyaya girmiştin Büşra.
Koca aileyi sevince boğup,
Aşkı tebessümle örmüştün Büşra.

Hak emanetisin çağlar sevgimiz.
Bereketle geldin arttı neşemiz.
O sene içinde oldu evimiz.
Ailene moral vermiştin Büşra.

Okulla başladı Eyyüb’i sabrın,
Ayaklardan başlar büyük sınavın,
Sakarya, İstanbul git gel yüz adım,
Acıları derde karmıştın Büşra.

Kur’an bizim için hayat nizamı.
Var hoca dizine, öğren kelamı.
Hafız oldun şimdi sardın yaramı.
Allah’a gönlünü dermiştin Büşra.

Mükâfatı elbet umre olmalı.
Allah, Resul aşkı ile dolmalı.
Her taşın altında Hakkı bulmalı.
Dostluğu vefaya karmıştın Büşra.

Zorlar kolay oldu, görevler tamam.
Sevr’de güvercinler çekiyorlar gam.
Mekke, Medine’ye vermiştin selam.
Kâbe’de huzura ermiştin Büşra.

Kısacık hayatın çilesi bitmez.
Dert geldi bir kere kolay terk etmez.
Skolyoz acısı yıllarca gitmez.
Sıkıntıyı sabra sarmıştın Büşra.

Bu fani dünyadan murat almadın.
Malihulyalara kürek salmadın.
İman yoldaşındı asla yılmadın.
Yeis zincirini kırmıştın Büşra.

Meryem Anamızın sırdaşı oldun.
Hazreti Fatma’ya sevgiyle doldun.
Lütfederse Allah cenneti buldun.
Peygambere komşu yarmışsın Büşra.

8 Aralık 2020