Bildiğim tek sokaktın ama çıkmazdın
Bir türlü çıkmazdın aklımdan,fikrimden
Kaçıp kaçıp sana gelirdim ama sen bana bakmazdın
Senin renkli çatılı evlerin vardı
Bense siyah beyazdım
Bugün sana bir şiir yazdım
Biraz sen biraz ben biraz da biz koydum içine.biz koydum dedim ama biz hiç olmadık olamadık defalarca okudum okudum ama olmadı bizli bir şiir. yakışmadı ne dilime ne de kağıda.sonra sildim seni ve koca bir hiç kaldı.yine yazdım seni,sildim kendimi baktım eksik kaldı birileri. anladım ne senle olabiliriz ne de benle ne senle olur o şiir ne de sensiz .yırttım o şiiri, defalarca içimden okuyarak. seni satır satır işlemişim içime,beynime, gönlüme yırtsam ne çıkar,içimde hâla bir yerlerde olduğun sürece.belki hep kalacak o şiir ezberimde sonra yine silerim kendimi,koyarım başka birini yerime ve biteriz böylece..
Hâlâ sağsın göğüs kafesimde.
Her nefes alışımda damarlarımda dolaşan sensin ve ben çok zor veririm o nefesi.
Bilirim almazsam ölürüm vermesem de...
Ama içimde sen varken ölmeyi yeğlerim
Belki bir daha uğramazsın kentime nolur izin ver bir kere daha çekeyim içime seni
Hissedeyim kalbinin sesini.
Sen bir şehirsin bense o şehrin en kuytu köşesi kimsenin yalnız gelmeye cesaret edemediği kuytu köşe.Sen bir yağmur damlasısın bense o yağmur damlasına hasret kuru bir toprak.Üzerinde bir gül bitmeyen kuru toprak.Sen bir ateştin bense o ateşin külü,sen kibirle çıktıkça göğe ben senden çekinerek çıkardım yeryüzüne ve unutmazdım sen söndüğün anda ben kalırdım geriye sadece ben, sonra savrulmaya başlardım oradan oraya çünkü sen yoksan benim de bir anlamım yoktu.Bazen ölü bir ruhun bedeni olurdum nehirlerde, bazen bir toz bulutu... göklerde ya da küçük bir çocuğun kara ellerinde kapkara leke... Sonra ben bölüne bölüne biterdim parça parça dağılarak seninle. Hayallerim kalırdı yarım yamalak sen sönmüştün kibrinden utanarak,biliyordum ki senin hayaline yanıp tutuşsam da yanıp tutuştuğum ateş hiçbir zaman sen olamayacaktın çünkü ben varsam sen yoktun sen varsan ben...
Yokuş yollardan geldim sana
Biraz yaslanayım omzuna
Saçlarımı okşasana biraz
Çok ihtiyacım var buna
Beni çok sev
Uzun yollardan geldim sana
Yağmur bügün kalbime yağıyor
İçimden başka iklimlere göç ediyorsun gitme diyorum ama sen güle güle gidiyorsun. Belki son görmemdi seni ama senin son görmezliğin değildi beni.
Koşarcasına gidiyorsun "hiç mi sevmemiştir beni" diye düşünüp kahroluyorum.sonra ordan oraya savruluyorum senden kopamıyorum.kaçtıkça sana koşuyorum
Unutmaya çalıştıkça daha çok hatırlıyorum sonra buruk bir ümit düşüyor yine içime acı bir gülümseme bir damla gözyaşı sonra sonra sonra her şey ama her şey sen oluyorsun bak bana gülüyorsun,gözyaşımı siliyorsun
Bana iki gözümün çiçeği diyorsun,ben geldim sana geldim diyorsun sonra ben koca bir boşluğa sarılıyorum her şey kayboluyor sen yine gidiyorsun ben yine ümidimi kesiyorum ama sen hâlâ o yerinde,içimde oturuyorsun ama ben kendimden gidiyorum ben senin oluyorum ben ben değilim ben senim sen de sensin her şey de sensin
Yaşamak,seni hatırlamaktır
Ben bugün çok istedim ölmeyi
İstedim ama yapamadım
Yaşaya yaşaya unutmak
Unuttukça ölmek zorunda kaldım
Seni sevmek bir gülün açmasıydı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!