Buşantı Şiiri - Oktay Coşar

soluk boruma kaçmış olacak ki
düşümden evvel salgıladığın o isimsiz ihanet
hazmı zor bir ilişki gibi sıkıştı kasıklarımda
tıpkı sindirmekte zorlandığım bir et yumağına dönüştün işte
tıpkı geviş getirmekte güçlük çektiğim bir anlama dönüştün
ya da obez bir anlamsızlığa

İşte şimdi
şimdinin bulantısında
ucube yürekli
mevsimlerinden dökülen bir heykele benzedin karşımda
bir de kes artık üçüncü sınıf bir fahişe gibi ağlamayı
gözyaşlarının imitasyon olduğu
bakışlarındaki biçimsiz kargaşadan belli

sözün kokuşarak gömüldüğü yerdesin şu an
sırtına diktiğin ihaneti başka terziler sökmeli
rahmindeki lekeyi benim olmadığım mevsimler temizlemeli
mezar taşımdaki son tarihsin artık
bu beste burada son kez kanamıştır güzelim
sana söylemiştim daha önce
dört inanç bir ihaneti götürür diye
sen kendi orgazmını işaretledin

git artık
yutkunamıyorum seni
bari kusayım...