Büryaniyle Atışma Şiiri - Adem Armağan

Büryani seninle,cenge girelim,
Benim sözlerime darılmayasın,
Atışma istedin,gel de görelim,
Dağı bırak,yolda yorulmayasın.

Sormam seni cingöz avşar elinden,
Ölçerim metreyle senin dilinden,
Sererim yerlere,tutup kolundan
Mağlup olup bana sarılmayasın.

Güvenirsen eğer,yoğunburca gir,
Cahil kalma Kur'an oku Allah bir,
Atışma bilmezsen,ustalardan sor,
Altta kalıp sonra kırılmayasın.

Besmele her işin,sözün başıdır,
Binaların temel,cingi taşıdır,
Hastasın bilirim,sana aşıdır,
Tıp fakültesine serilmeyesin.

Kayseri şairler diyarı oldu,
Büryani gül gibi nedense soldu,
Ağlayıp gözleri yaş ile doldu.
Yollardan kar gibi,kürülmeyesin.

Sürçü lisan olmuş ise af ola,
Üstadım gel girek bizler kolkola,
Şimdilik bu yeter,verelim mola,
Hazımsız olup da,gerilmeyesin.

Kul Armağan der ki; sakın kin tutma,
Hayır konuş daim,boş nutuk atma,
Hanımından korkup,dışarda yatma,
Kılibik denerek,yerilmeyesin.