Bürümcük bürümcük Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bürümcük bürümcük

Sen pembe bir iklimin mavi gülüyken
Ben sana öykünürdüm
Bürümcük bürümcük eserdin
Rüzgarlarda mavi mavi

Denizin gün batımıyla buluştuğu akşamlarda
Bir mavi gül olup açardın dalgaların yüreğinde

Kokunu duyan olur muydu rüzgarlar ne yönden eserdi
Yağmurlar ürpertir miydi tenini

Bir adın canansa bir adın hasretti
Uzaklarda yanardı şehirler akşamın alacasında
Güpegündüz yanarken memleket
Bir kuzey rüzgarıyla üşürsün diye korkardım

Ben senin maviliklerınde hayat bulurdum
Seninle nefes alırdım

Siyah gül için nadide derler
Sen hülyalarımın mavi gülüydün
Ben ömrümde senden başka görmedim sen gibi mavi

Solmasın goncelerin titremeyesin diye
Örterim geceyi üstüne
Nöbet beklerim

Daha olmasa ben seni nefesimle de yaşatırım
Bürümcük bürümcük her esintide

Aklımı alır sana ait düşüncelerim
Dalgalanırken sen sabah rüzgarlarında
Yeter ki sen solma diye
Solarım ben senin yerine
Bin yıllık hasretinle

Yüksel Nimet Apel