Güz Göçleri Şiiri - Mutlu Gavcar

Ejderha alevidir güzün gürzden nefesi
Esmer vadilerin yorgun türküsünde.
Savrulur yılkı atlarının terkisinde
Deniz gözlü yağmur kuşları,
Bulanır yine su başları.

Dalların damarında başlar sancı
El bile sallayamaz el kadar yapraklar,
Erirler birer birer
Ecel lambasının isinde.
Göz kanmaz, yürek kanar
Kanar dudakta turuncu.
Gurubu öperken usulca dudağın ucu
Az ötede ensesini kaşıyan kıştır,
Bilmez ki daha vakit erken.

“Ya Muhyi!” çekerek hazırlar eylül,
Sarımtırak külçelerden valizini.
Kolay mı bahara, yaza veda etmek?
Rüzgâr süpürür kapıdaki ayak izini
İntizâr nöbetleri geçirir
Puldan çelimsiz gurbetçiler,
Patlar iltihabın esiri kaba dikişler.

Gam pençesiyle kısılırken hayatın sesi
İkindiden başlar faslı hüzzamın.
Aman vermez sağanağı güzün
Köpüklenir delicesine hazan ırmağı
Gözümde tüter vatanın Geyran Dağı.

Hep hazırlıksız yakalanılır nedense
Bu fasılasız göçe.
Hiçbir güç de “dur” diyemez
Sanırsın herkes cüce.
Faniler çaresizce eğer yüzünü
Yetişmez bir türlü mühim işler.
Hâlbuki hazır olunacaktı
Bitseydi her türlü vehim işler.

Raylar soğuk, istasyon yasta
Çöl rengi tren yaklaşmakta.
Santim santim sam, gram gram gam
Ayrım yok genç ihtiyar, sıhhatli hasta
Doyar mı dipsiz obrukların midesi?

Menzilin en hazinidir güz göçleri
Nerede cennetlik bahar yamaçları!?.
Her cana ulaşır hicret mektubu
Kaçınılmaz bir yolculuktur bu.
Deli Dumrul çakar köprüye kazığını,
Alır herkesin heybesinden azığını
Yol ağzını tutan Tepegözler.
Hangi hekim silebilir?
Yüreğe sinen korku tozunu,
Yarım kalır işte böyle sözl…
*****