Buruk yüregimin yaz gülü

BURUK YÜREGİMİN YAZ GÜLÜ

Yorgun yüreğimde hüzün,
Gecenin içindeki tüm güzellik,
öylesine derin,
durgun bir yürek,
coşkun selin arkasında kalan izler,
selde kalan ben ve umutlar,
hafif ve suskun ki rüzgarlar,
Yaprak bile kımıldamıyor,
Yüreğimdeki sevda da,
saçlarıma bulutlar,
Konmuşluğunda bembeyaz
Kar taneleri düşüyor ellerime,
üşütüyor sevda celbini,
kaç yıllar tutsak aldın,
bağlandığım anılarım,
Çok düşünceli masumluğun,
Yeni doğan bebek gibi,
Düşündükçe seni,
Hatıra yalnızlığım,
elinden oyuncağı alınmış,
masum çocuk gibi,
Kan oturttun gözlerime,
solmuş gülü,
dalından masumca koparıp,
Soluk gülü yalnızlığa terk ettin,
senin okluğunu hissettiremez yaşamak,
suya bıraktığım yalnızlığım,
hayat budur diye,
bilemem ki o gülü görmezden,
sana yazdıklarım olmasın nafile,
solmamış gülü kokladığım,
çıkmaz sokakların içine,
terk edip gitme,
anlat neden gelmeyişini,
Bırakırsan masum,suskun,durgun
yaz gülünü soldurup,
Bir damlacık suya hasret,
baharda hazanda eritip,
kan oturtup gözlerine,
dalgaları ve fırtınaları,
hep bekleyip,sende kalan,
buruk yüreğin,
yaz gülünü,
ama sensiz,
Geri almak için.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR