Buruk Veda Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Sevdanın oduna girdim gireli,
Lâl oldu dillerim çıkmıyor sesim,
Sevdana sırrımı verdim vereli,
Gönül hücrelerin oldu mahbesim.

Leyla’nın gözünden yaş olup aktım,
Mecnun’un gözünden aşk olup baktım,
Gönlümü eline meşke bıraktım,
Kara gözlerinde söndü hevesim.

Kerem’de duayım Aslı’da ahım,
Gönlünün kaşifi garip seyyahım,
Seni tanıdıkça artıyor vahım,
Kilitli kalbinde kırık kafesim.

Zülfünün ucunda hengâmedeyim,
Gönüller yurdunda engamedeyim,
Çaldığın fasılda en son nameyim,
Gönül kemanında en cılız sesim.

Kırdı rüzgarların kurudu dallar,
Seninle sevdaya çıkmıyor yollar,
Bir gün teneşire düşecek kollar,
Senin yollarında bitti nefesim.

Ümit’im dalların kaldı meyvesiz,
Yüreğimde yangın olamam hissiz,
Uçtun ellerimden sedasız sessiz,
Artık senin için bende herkesim.

Ankara – 19.03.2009