Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrikler harika dizeler anlamlı ve akıcı bir şiir yüreginizi kutlarım. Sevgiler...
her zamanki gibi mükemmel bir şiirdi.
diyecek tek kelimem yok üstadım saygılarımla su gibi akmışsın maşallah saygılarımla hasan karabay
Cok guzeldi kutlarim Dostum:) kalemin daim olsun***Tam Puan***
Zülfün tellerinden sevdâlar süzdüm,
Mahzun gözlerine masallar düzdüm,
Bir aşk denizinde yüzdüm de yüzdüm,
Serildim kumsala,yorgunum şimdi
Zülfün tellerinden sevdâlar süzdüm,
Mahzun gözlerine masallar düzdüm,
Bir aşk denizinde yüzdüm de yüzdüm,
Serildim kumsala,yorgunum şimdi...
Yılların yorgunluğu vurmuş dizelere :)
Kutluyorum...saygılar.
Taa kalbinden bir gül vermiştin bana,
Yürekte kuruttum hep yana yana.
Artık ne sana,ne, o gülistâna;
Ben o kuru güle vurgunum şimdi...
bu dizeleri okuyunca o güzel şarkının ezgisi süzüldü kulaklarıma...
duydum ki unutmuşsun
gözlerimin rengini
yazık olmuş o gözlerden
sana akan yaşlara
bir zamanlar sevginle
alevlenen başımı
dizlerinin yerine
dayasaydım taşlara...
tebrik ederim...
ölçülü yazılması şiiri dahada akıcı kılmış gerçekten güzel bir şiir okudum kaleminiz daim olsun
Yüreğinize sağlık.
Yeni yılınızı kutlar, huzur, sağlık, başarı ve mutluluk dolu hayırlı bir yıl dilerim. Selamlar, saygılar.
Sitem dolu içten yazılmış bir eser tebrik ediyorum dua,lie kalın.
Buruk Şiir
Sevgin,ne zâlim bir yalanmış meğer,
Aşka da,sana da dargınım şimdi,
Beni sana yakan,kaderse eğer
Böyle kadere de kırgınım şimdi.
Zülfün tellerinden sevdâlar süzdüm,
Mahzun gözlerine masallar düzdüm,
Bir aşk denizinde yüzdüm de yüzdüm,
Serildim kumsala,yorgunum şimdi...
Dört mevsim estin hep,ılgıt yel gibi
Ruhumu okşayan sıcak el gibi
İnandım,çağladım ben de sel gibi,
Gerçeği gördüm de,durgunum şimdi.
Taa kalbinden bir gül vermiştin bana,
Yürekte kuruttum hep yana yana.
Artık ne sana,ne, o gülistâna;
Ben o kuru güle vurgunum şimdi...
Ünal Beşkese
Yürek burkuyor...
Kutlarım yüreğinize sağlık...Saygımla..
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta