Buruk Sevinç Şiiri - Ethem Turan

Uçakların hava boşluğuna düşmesi gibi
Düşmüştüm senin boşluğuna
Öylece yıllarca kala kaldım
Ne çıkabiliyordum
Nede düşebiliyordum aşağıya
Korkuyordum kimi zaman
Ama en çok mutlu oluyordum
Her türlü mecburiyete rağmen
Memnundum hayatımdan
Çemberi yırtıp devam etmekte
Çabalamakta istemiyordum çıkmak için
Senin beni koyuvereceğin günü bekliyordum belkide
Yılların verdiği yorgunluk
Bıktırdı bırakıverdin,salıverdin işte
Zaten yorulmuştum
Yüreğimdeki heyecanın
Endişelere dönüşmüştü
Gelecekle ilgili hesaplar tutmuyordu bir türlü,
Sokaklar hep çıkmazdı ikimiz için
Kapılar hep kapalı
Olması gerekeni yapmaya cesaret yoktu
Yapmakta istenmiyordu ki
Sigara gibi alışkanlık olmuştu sevdan
Bal gibi gönülde tadın vardı
Bırakılmıyordun,kopulmuyordu işte
Bırak git deyince
Tahtadan tebeşiri silmek gibi
Silinip gidecek mi
Her şey bitecekmiydi sence
Sana kardeş diyebilmeyi de çok isterdim
İnsanın sevdiğine kardeş demesi
Ne kadar ağır gelir
Yüreğin varsa bir denesene
Nasılsa her şey bitti diyorsun
Bitti bence de
Aynaya bakıp
Benim için kendine bir teşekkür etsene
Hatta gün doğuşunda
Güne gülümseyerek tebessüm et
Aynı anda
Paylaşacak sevincimizi
Güneş gülümseyecek ikimize