Buruk Sevgi Şiiri - Ayten Özgün

Hiç özlemedin mi
Ölümcül hayaller taşıyan baş döndüren yalnızlığımla
Tek başına bıraktın beni
Öyle özledim’ki seni
Gel ruhunla sar bedenimi
Hani canına can katardı gülüşlerim
Bir gülüşüne dünyayı feda ederim derdin hani
Canın sağ olsun sevgili
Usuz bucaksız mor hayallerdeyim
Gün doğarken kızaran yamaçlar gibi
Gülüşlerin vardı gözlerimde sımsıcak
Gülüşlerin gözlerimde kaldı kilitli
Sen kelimelerle ifade edemediğim
Anlatamadığım duygularımsın
İçimde geçmeyen bir sıkıntı var
Kara kara bulutlar dolaşıyor başımın üzerinde
Bitkin ve yorgun ruhum
Ağlamaklı sözlerim sayılıdır gülüşlerim
Sükutu ikrardayım çığlık gibi sessizim
Ne zamandan beri sancısını çekip’de söyleyemediğim
Düşmüyor dilimden hiç’mi hiç sana yazdığım tüm şiirlerim
Bütün acılar gelip geçicidir biliyorum
Tüm ümitlerin güneşi bende olsa ne çıkar
Ne çıkar bu ateş hiç sönmese
Hayalinle yaşadım ben senelerce
Kahrediyor bu sensiz yoksulluk geçmiyor zaman
Ellerim yüzüm çatladı,dudaklarım paramparça
Susuzluğum bildiğin susuzluk değil
Hiç özlemedin mi
Gel artık çekemez oldum hasretini
Ne yapsam çıkmıyorsun aklımdan
Bir çığ gibi büyüyor san olan özlemim
Ilgın ılgın esen bahar rüzgarları gibi
Gel sevgili gel dol nefesime
Yalnızlık cehenneminde bırakma beni
Özledim seni
Sen yanımda olsan da olmasan da
Varlığın benden uzak olsa da
Kalbimde yaşatacağım seni