Buruk Sevgi Şiiri - Mevlüt Kaplan

Yazgımın umarsız potasında
Kekremsi bir burukluk kaynar,
Kök atar özün derinine
Dinmek bilmeyen sızılar.

Yarışımız var gezegenlerin ötesine
Dünyaya dönük her uydunun yönü
Gönlümüz günebakan çiçeklerinde
Gökyüzü güneşinde gözümüz.

Yüzgörümlüğü deseler de istemem karanlığı,
Karnımı tok üveyana sevgisi müjdelere,
Yaşamın kucağına açtım yelkenimi,
Elveda kadife yumrukla ellere.

Yarınına çıkma umuduyla aydınlığın,
Çifte dolaplardan aldık dersimizi
Bir barış ve ekmek için sadece
Ferhat misali kafa tuttuk dağlara.

Zakkum tadında doğdu her yeni gün
Aşkın özü dut moru sevgilere saklandı,
Kobra yılanlar çöreklendi göğsümüze
Canım dedikçe canımıza kıydılar.