Buruk gidiş Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bu son acıydı ruhumu çürüten,
Son ızdıraptı yüreğime çöken.
Bu son gülüşümdü gamzelerimde gezinen...

Ne gecenin şafağı var benim için
Ne de güneşin doğuşunu görecek belli gözlerim
Şimdi sahte bir mutluluk oyununun içine hapsedilmişim
Dışı güzel içi ızdırap dolu canımı yakan.

Bu son senin için...
Bu son gülüş...
Son söz...
Son şiir yazılan...

Ne mısralarımda varsın artık
Ne de gizlisin dizelerimin arasında...

Artık Yıldız tozu değilsin benim için
Ne bir büyüsün
Ne de büyücü...

Masal mı sandın sen bu aşkı ?
Bak o da sana küstü...

Bu nasıl mutluluk oyunu ?
Belli ki mutluluğun son ayak sesleri bizden uzaklaşan.
Izdırabın acı nefesi şimdi ciğerlerime dolan...

Üstüme başıma düşen hüznün gölgesi,
Hani nerede çarpan yüreğinin uğultulu sesi ?
Nerede gülüşlerinin bitmeyen neşesi ?
Nerede belli belirsiz şımarık gamzelerinin izleri ?

Karanlığın içinde
Zifiri gecenin taa dibindeyim şimdi.

Ne şafak sökmeye meyilli
Ne de güneş gittiği yerden dönmeye niyetli.

Bundan böyle bana her gün gece
Sen bak eğlencene...

Suzi