Buruk Bir Tebessüm Şiiri - Rafet Yılmaz

Buruk bir tebessüm aklımda kalan
Bir göç´ün ağidı henüz bitmede
Hüzünlü bir türkü dilim ucunda
İçimde o sonsuzluğa gitmede

Hasretler ard arda tren misali
Yanık bir ıslığı andırır rüzgar
Raylar bedenimde tren içimde
Geçmede ruhumdan bomboş vagonlar

Kimsenin sorduğu aradığı yok
Gölgeme çarpıyor dönüyor sesim
kahrolurum onsuz uzun geceler
kendimi sarıyor kendi nefesim

(Kadıköy/İstanbul)