Buruk Bahar

Bu yıl bahçeye sanki
İlk değil de,
Sonbahar,hatta kış geldi,
şu güzelim Nisan ayında.

Sanki birkaç aylık ömrü kalmış
ölümcül bir hastaya bakmak,
ve onunla vedalaşmak misali
yemyeşil çimenlere,
meyveye durmuş
ağaçlara bakmanın dayanılmaz hüznü.

Oysa kurbanlık koyunlar,misali
başlarına gelecekleri
şu kadarcık bile bilmeden
ne kadar da mutlu görünüyor hepsi.

Bir kenarda,anılarımızla yüklü
Ve her köşesinde ayrı,ayrı
sevinç ve hüzünlerimizi,
neşeli kahkahalarımızı,
kimselerin göremediği göz yaşlarımızı,
yani anılarımızı saklayan
köşkümüz ise,

bütün O olgun,
yorgun ve vakur haliyle,
sessiz ve cesurca bekliyor
sanki başına gelecekleri.

Biz ise bu mutluluk abidemizde
bir daha
bir yaz, bir sonbahar
ve bir kış daha
göremeyecek olmanın gerçeği,
bir şamar gibi patlarken yüzümüzde,
yaşayacağız çaresizce
unutulmayacak anılarımızın
tesellisiyle.